Angioplastyka balonowa a implantacja stentów nitinowych w powierzchniowej tętnicy udowej ad 5

Spośród 13 pacjentów z krytycznym niedokrwieniem kończyn 9 uznano za niedopuszczalnych kandydatów do zabiegu chirurgicznego, a 4 zaproponowano wybór zabiegu chirurgicznego lub interwencji przezskórnej przed zapisaniem się do badania. Tabela 2. Tabela 2. Podstawowe dane angiograficzne i interwencyjne. Charakterystyka docelowych uszkodzeń i danych interwencyjnych była podobna w obu grupach (tabela 2). Średnia długość leczonego segmentu wyniosła 132 mm w grupie stentów i 127 mm w grupie angioplastyki. Siedemnastu pacjentów z grupy angioplastyki (32 procent) przeszło stentowanie wtórne po dwóch próbach poszerzenia balonu: dziewięciu miało rozwarstwienie ograniczające przepływ, a ośmiu miało stenozę szczątkową większą niż 30 procent.
Jeden pacjent z grupy stentów miał wczesny reokluzję zakrzepową następnego dnia po interwencji. Jeden pacjent w grupie z angioplastyką miał niewielkie powikłanie, polegające na embolizacji obwodowej do tułowia tibioperonalnego; powikłanie to zostało rozwiązane przez aspirację skrzepu podczas interwencji, bez następstw klinicznych.
Kontynuacja
Pełne dane uzupełniające uzyskano od wszystkich 104 pacjentów po trzech i sześciu miesiącach. Dane nie były dostępne dla trzech pacjentów w wieku 12 miesięcy (jeden zmarł, a dwóch odmówiło ponownej oceny). W celu oceny pierwszorzędowego punktu końcowego po sześciu miesiącach, 70 pacjentów przeszło CTA, a 34 przeszło konwencjonalną DSA; nie było istotnych różnic między obiema grupami (P = 0,45).
Rycina 1. Rycina 1. Stawienie na restenozę na angiografię (panel A) i badanie ultrasonograficzne z użyciem dupleksu (panel B). Restenozę definiowano jako zwężenie przekraczające 50 procent. Panel A pokazuje wartości ustalone na podstawie angiografii po sześciu miesiącach, analizowane zgodnie z zasadą zamiaru leczenia i zgodnie z faktycznie przyjętym leczeniem. Panel B pokazuje wskaźniki restenozy u tych samych pacjentów, co określone przez ultrasonografię dupleksową po 3, 6 i 12 miesiącach, analizowane zgodnie z zasadą zamiaru leczenia. I słupki wskazują 95-procentowe przedziały ufności.
Po sześciu miesiącach częstość restenozy w angiografii wynosiła 24% w grupie stentów i 43% w grupie angioplastyki, zgodnie z intencją leczenia (p = 0,05) (ryc. 1). Ponowna analiza tych danych zgodnie z faktycznym leczeniem otrzymanym (zgodnie z protokołem) dała stopę restenozy 25% po wszczepieniu stentu (w tym zarówno pacjentom, którzy przeszli pierwotne stentowanie, jak i tym, którzy przeszli stentowanie wtórne po niepowodzeniu angioplastyki) i 50 procent po angioplastyce bez stentowania ( P = 0,02).
Po sześciu miesiącach częstość restenozy w badaniu ultrasonograficznym duplex wynosiła 25% w grupie stentów i 45% w grupie angioplastyki (p = 0,06) (ryc. 1). Pomiędzy wynikami ultrasonografii duplex a wynikami angiografii uzyskano doskonałą zgodność (. = 0,92). Po 12 miesiącach wskaźniki restenozy w ultrasonografii duplex wynosiły 37 procent w grupie stentów i 63 procent w grupie z angioplastyką (p = 0,01).
Analiza wieloczynnikowa skorygowana o wiek, płeć, obecność lub brak cukrzycy, palenie tytoniu, stadium choroby tętnic obwodowych i długość zmian potwierdzała, że w porównaniu z pacjentami poddanymi angioplastyce u pacjentów poddanych stentowaniu ryzyko nawrotu choroby zmniejszyło się o 6 miesięcy (skorygowane ryzyko względne, 0,45; przedział ufności 95%, 0,20 do 0,94) i 12 miesięcy (skorygowane ryzyko względne, 0,40; przedział ufności 95%, 0,19 do 0,80)
[podobne: licówki bez szlifowania, cordis poznań cennik, kąpiel w soli himalajskiej ]
[podobne: sagatia, góral kościerzyna, pasjoniści łódź ]