Robotic Surgery – ściskanie w ciasne miejsca

W latach 80. uzasadnieniem budowania robota chirurgicznego było dzieło science fiction. Chcąc zapewnić lekarza w każdym okopie , strategowie wojskowi przewidzieli, że ciężko ranny żołnierz zostanie załadowany na ambulans bojowy wyposażony w robota tak, aby chirurg w szpitalu chirurgii komórkowej Mobile, lub w jednostce MASH, oddalonej o milę, mógł wykonać ratowanie życia telesurgery, aby zapobiec wykrwawieniu lub innej fizjologicznej katastrofie. Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej miała podobną wizję. Ziemski lekarz byłby w stanie usunąć ostro zakończony wyrostek od pacjenta na pokładzie stacji kosmicznej wyposażonej w robota. W tej zaawansowanej technicznie przyszłości operacja może być przeprowadzona umiejętnie i szybko, nawet w niebezpiecznych lub niedostępnych miejscach. W latach 90. uzasadnienie dla takich robotów stało się jeszcze bardziej fascynujące. Minimalnie inwazyjna chirurgia laparoskopowa nie pokonała najsurowszych ograniczeń. Wiele rodzajów zespoleń, szczególnie z mikroskopijną odmianą, nie mogło być dobrze wykonane, jeśli w ogóle. Instrumenty laparoskopowe były sztywnymi narzędziami, które mogły poruszać się i obracać wzdłuż tylko dwóch osi (poruszając się do wewnątrz, na zewnątrz, zgodnie z ruchem wskazówek zegara i przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, z czterema stopniami swobody ), a więc nie mogły powielać zdolności chirurgów do stosowania skoku i odchylenia do ich nadgarstków – to znaczy, przechylać manualne instrumenty w górę iw dół lub przesuwać je z boku na bok. Chirurg laparoskopowy jest zmuszony operować pałeczkami , mówi Thomas M. Krummel, MD, przewodniczący Wydziału Chirurgii na Uniwersytecie Stanford University School of Medicine i pionier chirurgii robotycznej. Podczas gdy chirurdzy mają wizję obuoczną i polegają w dużej mierze na percepcji głębi, aparat laparoskopowy transmituje tylko dwuwymiarowy obraz. Niestety, chirurgia minimalnie inwazyjna okazała się dobra do wytępienia, ale nie do rekonstrukcji.
Następnie siły rynkowe dyktowały dalsze innowacje. Pacjenci nastawieni na potrzeby pacjentów domagali się jeszcze więcej rodzajów chirurgii małoinwazyjnej. Ubezpieczyciele lubili skrócone okresy odzyskiwania związane z takimi operacjami, a księgowi z centrum medycznego delektowali się zwiększonym przepływem dochodów. Szpitale zaczęły umieszczać zdjęcia robotów na swoich broszurach reklamowych.
Więc, co dokładnie składają się na obecne inkarnacje robotów chirurgicznych. Chociaż wielu ma fantazyjne antropomorficzne nazwy, takie jak da Vinci, ZEUS, AESOP i Robodoc, nie wyglądają zupełnie jak ludzie. W przeciwieństwie do robotów przemysłowych, nie są one autonomiczne, i aby były poprawne taksonomicznie, nie powinny być nazywane maszynami. Robot chirurgiczny jest w rzeczywistości zbiorem nadgarstkowych narzędzi służących zwanych manipulatorami, które otrzymują cyfrowe instrukcje z komputera z interfejsem. Mistrz chirurg, siedzący na ergonomicznej konsoli wideo z wciągającym trójwymiarowym wyświetlaczem, inicjuje instrukcje cyfrowe, kontrolując wyrafinowane uchwyty – zasadniczo joysticki z siedmioma stopniami swobody1 (dodając skok, odchylenie i ruch typu pincer-like do tych, które były już dostępne). Manipulatory wewnątrz ciała pacjenta powielają ruchy dłoni chirurga przy konsoli, a oprogramowanie filtruje nawet fizjologiczne drżenie ręki
[podobne: zespół aspergera ćwiczenia, nfz wrocław kolejka do sanatorium, terapia behawioralno poznawcza wrocław ]
[przypisy: radsas sport, wstrzas septyczny, neosine tabletki cena ]