Śmiertelność po hospitalizacji małżonka

Badanie Christakisa i Allison (wydanie z 16 lutego) ma szerokie implikacje dla naszego systemu opieki zdrowotnej, ale pozostawia bez odpowiedzi ważne pytania. Wskaźniki umieralności w tym badaniu wśród osób starszych (zwanych partnerami), których mąż lub żona byli hospitalizowani, określono na podstawie pierwszego hospitalizacji małżonka; wielokrotne przyjęcia małżonka nie zostały uwzględnione w analizie. Te dodatkowe przyjęcia mogą mieć znaczny wpływ. Co więcej, przyczyny śmierci partnerów nie są zgłaszane. Tych śmierci można było zapobiec. Jako przykład można sobie wyobrazić, że partnerzy mogą dzielić to samo wysokie ryzyko sercowo-naczyniowe, które doprowadziło do przyjęcia małżonka i śmierci partnera z przyczyn sercowo-naczyniowych. Zrozumienie tych czynników może wpłynąć na przyszłą opiekę nad partnerami hospitalizowanych pacjentów.
Bhavin Patel, BA
Amit Parekh, MD
Michael D. Ezekowitz, MD, Ph.D.
Lankenau Institute for Medical Research, Wynnewood, PA 19096
Odniesienie1. Christakis NA, Allison PD. Śmiertelność po hospitalizacji współmałżonka. N Engl J Med 2006; 354: 719-730
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
Badanie Christakisa i Allison podkreśla złożony związek małżeństwa ze zdrowiem. Jednak ich stosowanie hospitalizacji jako wskaźnika stresu opiekuńczego wśród partnerów zamieszkujących kody pocztowe hospitalizowanego małżonka wymaga ogromnego skoku koncepcyjnego. Bez informacji dotyczących współżycia małżeńskiego, warunków opieki i stresu autorzy przypisują obserwowany efekt śmiertelności głównie mechanizmom stresu opiekuńczego. Chociaż wcześniej informowaliśmy o związku między opieką a umieralnością, zaleca się ostrożność przy dochodzeniu do tego wniosku na podstawie danych zgłoszonych w tym badaniu.
Stwierdzenie, że mężowie radzą sobie gorzej niż żony w obliczu choroby małżeńskiej, jest szczególnie kłopotliwe dla interpretacji dotyczącej stresu związanego z opieką. Opieka jest zwykle udzielana przez żony, córki i synowe, a mężowie rzadko pełnią funkcję opiekuna. Co więcej, mężczyźni, którzy zapewniają opiekę konsekwentnie, mają niższy poziom stresu niż kobiety. Biorąc to pod uwagę, czynniki te przewidywałyby większą śmiertelność żon niż mężów.
Pomimo tych obaw, pochwalamy apel autorów o interwencje wspierające partnerów pacjentów hospitalizowanych i sugerujemy, że chronicznie chorzy małżonkowie mogą być idealnymi celami tych usług.
Jennifer H. Lingler, Ph.D., FNP
Lynn M. Martire, Ph.D.
Richard Schulz, Ph.D.
University of Pittsburgh, Pittsburgh, PA 15260
2 Referencje1. Schulz R, Beach SR. Opieka jako czynnik ryzyka dla śmiertelności: badanie efektów zdrowotnych opiekunów. JAMA 1999; 282: 2215-2219
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Yee JL, Schulz R. Różnice płci w chorobach psychicznych wśród opiekunów rodzinnych: przegląd i analiza. Gerontologist 2000; 40: 147-164
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
Odpowiedź
Autorzy odpowiadają: Nasza praca wykorzystała przyjęcie małżonka do szpitala jako markera wystąpienia poważnej choroby współmałżonka, a następnie małżonkowie i ich partnerzy przez długi czas po hospitalizacji Nie ulega wątpliwości, że dodatkowe przyjmowanie tych samych lub innych chorób może być oznaką gorszej choroby współmałżonka, która może przyczynić się do dodatkowych problemów zdrowotnych u partnerów. Jednak fakt ten nie podcina naszych wniosków; w istocie, nasze podejście można postrzegać jako rodzaj analizy intencji do leczenia, w której obserwujemy konsekwencje hospitalizacji małżeńskiej niezależnie od tego, co dzieje się później.
Patel i in. mają rację, sugerując, że można zapobiec niektórym zgonom wśród partnerów opiekuńczych. Jednak konkretne przyczyny śmierci lub nadmiernej śmiertelności nie były przedmiotem naszych badań. Patel i in. obawiają się również ryzyka wspólnego wspólnego dzielonego przez małżonków i partnerów, który mógłby wyjaśniać zarówno początek choroby u małżonka, jak i śmierć partnera. Zgadzamy się z tym, i dlatego zapewniono nas, że analizy stałych efektów na poziomie pary, które zgłosiliśmy w naszym artykule oraz w Dodatku Uzupełniającym online, uwzględniają wszelkie stabilne wspólne ekspozycje lub historię występowania czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. , przyniosły takie same wyniki, jak te w modelach Cox.
Lingler i in. zadawać pytania dotyczące możliwego mechanizmu powiązania hospitalizacji małżeńskiej ze śmiercią partnera. Nasze badanie nie miało na celu zbadania dokładnych mechanizmów, chociaż nasze wyniki są zgodne z długoletnią pracą nad rolą stresu i wsparcia społecznego w zakresie wpływu na zdrowie człowieka. Stwierdziliśmy wyraźnie, że badanie demograficzne, takie jak nasze, które objęło ponad milion osób, nie może również zawierać informacji o tym, co dzieje się na poziomie poszczególnych par. Nie twierdziliśmy, że mężowie radzą sobie gorzej niż żony z powodu chorego małżonka, a różnice między mężczyznami i kobietami zasadniczo nie były statystycznie istotne. Wręcz przeciwnie, nasza praca sugeruje, że międzyludzkie efekty zdrowotne mogą być podstawowym zjawiskiem biosocjalnym, dotykającym zarówno mężczyzn, jak i kobiety.1,2
Nicholas A. Christakis, MD, Ph.D.
Harvard Medical School, Boston, MA 02115
[email protected] med.harvard.edu
Paul D. Allison, Ph.D.
University of Pennsylvania, Philadelphia, PA 19104
2 Referencje1. Christakis NA. Sieci społecznościowe i dodatkowe skutki zdrowotne. BMJ 2004; 329: 184-185
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Elwert F, Christakis NA. Wdowa i rasa. Am Sociol Rev 2006; 71: 16-41
Crossref Web of ScienceGoogle Scholar
Powołanie się na artykuł (1)
[więcej w: półpasiec objawy u dorosłych, dietetyka studia podyplomowe łódź, zespół aspergera ćwiczenia ]
[hasła pokrewne: barani łeb toruń, levoxa cena, kwas chlorogenowy cena ]