Syndrom niedoboru przeciwciał spowodowany mutacjami w genie CD19 czesc 4

Lizaty komórek B (2 x 106) rozdzielono przez elektroforezę w żelu poliakryloamidowym z dodecylosiarczanem-poliakryloamidem i poddano immunoblottingowi przy użyciu poliklonalnej surowicy odpornościowej królika przeciwko wewnątrzkomórkowej części ludzkiego CD19.25. Histologia i immunohistochemia
Próbkę biopsji szyjnego węzła chłonnego od Pacjenta i próbki pobranej z biopsji migdałowej od Pacjenta 2 utrwalono w formalinie, zatopiono w parafinie i wybarwiono hematoksyliną i eozyną. Immunohistochemię przeprowadzono zgodnie ze standardowymi procedurami obejmującymi przeciwciała monoklonalne przeciwko CD20 (L26), CD21 (1F8), CD79a (JCB117), BCL-2 (124), BCL-6 (PG-B6p) i Ki67 (MIB-1), wszystko uzyskane z DakoCytomation.
Aktywacja komórek B
Komórki jednojądrzaste krwi inkubowano z 6 .g indo-1 na mililitr zawiesiny komórkowej (Molecular Probes) w celu oceny strumieni wapnia po stymulacji. Poziomy wolnego wapnie wewnątrzkomórkowego mierzono w komórkach CD20 + B przy użyciu cytometrii przepływowej w stacji FACSVantage (BD Biosciences) przed i po stymulacji Staphylococcus aureus Cowan I (Calbiochem) w rozcieńczeniu 1: 500 lub 20 .g kozich przeciwciał przeciwko ludzkim IgM F (ab ) 2 na mililitr (Jackson Immunoresearch Laboratories). Następnie dodano 2 .g jonomycyny na mililitr (Molecular Probes) w celu kontroli wewnątrzkomórkowego obciążenia indo-1.
Proliferacja komórek B
Wzbogacone krwinki B (1 x 105 na studzienkę) hodowano w 96-dołkowych płaskodennych płytkach przez 48 lub 72 godziny w 37 ° C i stymulowano S. aureus Cowan I w rozcieńczeniu 1: 10 000 lub 20 .g antygenu -IgM F (ab ) 2 na mililitr. Proliferację komórek B oceniano przez włączenie 0,5 .Ci [3H] tymidyny do każdej studzienki.
In Vivo Vaccination with Rabies Vaccine
Pacjenci, krewni i kontrole zostali zaszczepieni dwukrotnie szczepionką przeciwko wściekliźnie komórkowej człowieka (Institut Pasteur Merieux, Merck Sharp & Dohme) zgodnie ze standardowymi protokołami. Poziomy przeciwciał i awidność zmierzono zgodnie z wcześniejszym opisem26
Wyniki
Identyfikacja wad CD19
Figura 1. Figura 1. Mutacje w genie CD19. Panel A pokazuje wyniki analizy cytometrii przepływowej ekspresji błony komórkowej CD19 na komórkach B we krwi czterech pacjentów i kontroli. Komórki B pokazano na czerwono; czarny oznacza komórki inne niż B; zarówno oś x, jak i oś y przedstawiają skalę log (base-10). Pacjent wykazał całkowity brak CD19 na limfocytach B krwi CD20 +, a trzej inni pacjenci mieli zmienne ślady. Zastosowano trzy monoklonalne przeciwciała CD19 (SJ25C1, 4G7 i HIB19) i jedno przeciwciało monoklonalne CD20 (L27). PerCP oznacza białko chlorofilowe perydyny, allofikocyjaninę APC, fikoerytrynę PE i izotiocyjanian fluoresceiny FITC. Kontrolne komórki B barwiono dodatnio zarówno dla CD19, jak i CD20. Panel B pokazuje lokalizację mutacji w genie CD19. Kodeks egzonu do 14 dla CD19, który składa się z dwóch domen immunoglobulinopodobnych (Ig1 i Ig2), domeny transbłonowej (TM) i wielu domen cytoplazmatycznych zawierających dziewięć konserwatywnych tyrozyn. Pacjent miał homozygotyczną insercję adeniny w eksonie 6, co skutkowało trzema zmienionymi aminokwasami i przedwczesnym kodonem stop w pozycji 328 białka. Pacjenci 2, 3 i 4 mieli homozygotyczną delecję dinukleotydową w eksonie 11, co skutkowało dwoma zmienionymi aminokwasami i przedwczesnym kodonem stop w pozycji 465
[podobne: opinie na temat leku proktosedon, leczenie sanatoryjne z zus, zespół aspergera ćwiczenia ]
[więcej w: cyps albo zyps, polyvaccinum opinie, rivanol zastosowanie ]