Zaawansowane terapie masywnej zatorowości płucnej cz. 2

Zarejestrowano 20 zgonów w szpitalu. Śmiertelność wewnątrzszpitalna osób dotkniętych szokiem w serii PBBH2 wynosiła 34,4% w porównaniu z 32,6% w raporcie MGH. Śmiertelność wewnątrzszpitalna bez szoku wyniosła 8% w serii PBBH i 4,5% w serii MGH. Pacjenci z serii PBBH byli leczeni w 10-letnim okresie od 1964 do 1974; około 50 lat przed raportem MGH! Należy wnioskować, że poprawa leczenia masywnej zatorowości płucnej w ciągu ostatnich 50 lat była mniej niż dramatyczna.

Raport Secemsky i wsp . potwierdza fakt, że szok jest głównym wskaźnikiem zaawansowanej terapii. Dowód szczepu prawej komory za pomocą obrazowania lub podwyższonego poziomu troponiny T lub N-końcowego pro-mózgowego peptydu natriuretycznego może pomóc zidentyfikować zatorowość płucną, ale nie są one przydatne w identyfikacji pacjentów wymagających zaawansowanej terapii.

Ponieważ wstrząs występuje tylko u około 20% pacjentów z zatorami płucnymi, trudno będzie wykazać, które z różnych zaawansowanych terapii są bardziej skuteczne niż standardowe leczenie antykoagulantami. Wymagałoby to masywnego, wieloośrodkowego, randomizowanego badania klinicznego. W przypadku braku szoku śmiertelność przy leczeniu przeciwzakrzepowym utrzymuje się w zakresie 5%. Biorąc pod uwagę tak niską śmiertelność, jest mało prawdopodobne, aby randomizowana próba leczenia przeciwzakrzepowego w porównaniu z ogólnoustrojową trombolitą lub trombolitą ukierunkowaną na cewnik mogła wykryć korzyści terapeutyczne u pacjentów z zatorami płucnymi bez szoku. Najważniejszą obecnie metodą zapobiegania śmiertelnej zatorowości płucnej jest zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów o podwyższonym ryzyku zakrzepicy żył głębokich.
[hasła pokrewne: antema jelenia góra, verdin enzymixx opinie, olanzin ]