Źródła obaw dotyczące ustawy o samostanowieniu pacjenta ad 6

Lekarze nie mogą słusznie lekceważyć dyrektyw, ponieważ pacjent mógł hipotetycznie zmienić swój umysł. Zastrzeżenia dotyczące spotkań Proxy
Pacjenci mogą wyznaczyć pełnomocnika do podejmowania decyzji o leczeniu w przypadku stwierdzenia niekompetencji, z wykorzystaniem trwałego pełnomocnictwa lub innego dokumentu. Niektórzy pacjenci wyznaczają pełnomocnika i wykonują dyrektywę dotyczącą leczenia. Spotkania pełnomocników wzbudzają pewne inne obawy niż dyrektywy dotyczące leczenia.
Wyznaczony pełnomocnik może później wydawać się niewłaściwym zastępczym decydentem. Ta obawa może wynikać z jednego z kilku powodów. Pełnomocnik mógł nie mieć żadnego udziału w planowaniu zdrowia pacjenta i może nawet nie zdawać sobie sprawy, że pacjent wybrał go jako pełnomocnika. Aby uniknąć tego problemu, lekarz powinien zachęcać pacjenta zarówno do zapewnienia zgody na wyznaczenie pełnomocnika, jak i do rozważenia włączenia pełnomocnika w proces podejmowania decyzji dotyczących przyszłej opieki. Pełnomocnik będzie wtedy przygotowany do wypełnienia funkcji i będzie posiadał pewną wiedzę na temat życzeń pacjenta. Lekarz powinien również zachęcać pacjenta do informowania członków rodziny i innych bliskich, którzy są wybranymi pełnomocnikami, zwłaszcza, że niektórzy pacjenci wolą wyznaczyć pełnomocnika spoza rodziny. To zmniejszy szansę na zaskoczenie i nieporozumienie później.
Lekarze mogą jednak napotkać wyznaczonych pełnomocników, z niewielkim wcześniejszym zaangażowaniem w proces planowania pacjenta i codzienne życie. Jednak określenie pełnomocnika przez pacjenta jest ćwiczeniem w samostanowieniu. Lekarz jest zobowiązany do skontaktowania się z tą osobą, jeśli pacjent straci kompetencje i termin zostanie wprowadzony w życie, zamiast zignorować spotkanie i po prostu zwrócić się do kogoś innego. Nie może być żadnych dalszych problemów, ponieważ każdy może zgodzić się na to, jakiego rodzaju leczenia pacjent sobie życzy. Jednak niepewność lub brak porozumienia co do właściwego wyboru leczenia może wymusić rozwiązanie kwestii, kto jest najbardziej odpowiednim pośrednikiem. Jeżeli zespół medyczny lub krewni pacjenta lub inni bliscy mają poważne wątpliwości co do tego, czy wyznaczony pełnomocnik może spełnić wymagane funkcje, ich obowiązkiem jest zajęcie się tymi wątpliwościami poprzez dyskusję. Jeśli problemu nie da się rozwiązać w ten sposób, może być konieczne uzyskanie rozwiązania sądowego i wyznaczenie zastępcy.
Czasami wyznaczone pełnomocnictwo wydaje się niewłaściwe nie dlatego, że dana osoba jest zbyt odległa, ale dlatego, że dana osoba jest tak zaangażowana, że wydają się nią rządzić własne życzenia i interesy, a nie pacjent. Członkowie rodziny i inni bliscy niemal zawsze muszą radzić sobie z własnymi problemami emocjonalnymi i finansowymi, służąc jako pełnomocnik do podejmowania decyzji, a samo istnienie takich problemów nie dyskwalifikuje ich. Lekarze i inni członkowie zespołu medycznego mają obowiązek pracować z pełnomocnikami, pomagając im w określeniu ich własnych problemów, oddzielić je od pacjenta i skupić się na życzeniach i interesach pacjenta w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia. Czasami zespół medyczny spotyka się z pośrednikiem, który po prostu nie może tego zrobić. Jeśli wysiłki zaangażowanych stron w celu rozwiązania problemu nie powiodą się, opiekunowie mogą musieć szukać kontroli sądowej i wyznaczenia innego pełnomocnika.
Nawet staranny pełnomocnik nie jest w stanie powiedzieć, czego chciała pacjentka bez wyraźnej dyrektywy dotyczącej leczenia, więc wybór pełnomocnika nie powinien mieć szczególnej wagi
[więcej w: wstrzas septyczny opinie, wstrzas septyczny, rivanol zastosowanie ]